Для лёгкіх для аблокаў
Няма канца ні краю,
Плывуць яны высока
Над родным нашым краем.
Над тым – што перажыты,
Над тым – чаго ня знаем;
Над побытам і бытам –
Над Пеклам ці над Раем…
Пастух аблокаў – вецер –
На месяцы гарцуе,
Маланкамі, як плецьцю,
Аблокі ён лупцуе...
Плывуць, плывуць аблокі,
Чародамі, па пары –
Нясуць свой сэнс глыбокі
Людскія будзяць мары.
|
|
